Michel Baars is niet te stoppen. Oprichter van New Horizon, ondernemer met een visie. New Horizon haalt waardevolle materialen uit gebouwen om ze zo opnieuw toe te passen. Een circulaire bouwkolom is zijn droom. Hij studeerde milieukunde en werd door zichzelf én zijn vader aangespoord ook bedrijfskunde te studeren. Nog iedere dag hebben ze het samen over de uitdagingen tussen planeet en economie. Zijn zoon Teun van vijf, bracht voor Michel voorgoed het perspectief van een nieuwe generatie. Ook hij zet hem dagelijks op scherp.
Mantijn van Leeuwen nam 6 jaar geleden adviesbureau NIBE over. NIBE is koploper in duurzaam advies, met een planeet-neutrale bouwsector voor ogen. Ook maakt zij zich hard voor een gebouw gebonden carbonbudget om zo de bouwopgave Paris Proof te maken. Dat is echter verre van makkelijk. Opgeleid in zowel de chemische technologie als bedrijfskunde, ziet ook hij de immense taak die voor ons ligt. En dat maakt hem de laatste tijd ongerust. Systemen zijn te traag. Dit geduld moeten we niet op willen brengen.
Hoe houden we de planeet houdbaar?
Mantijn: Door anders te doen, want de tijd schiet ons door de vingers. Gelukkig is er beweging om te bewegen en als adviseur rekenen we hard aan verschillende vraagstukken. We kunnen veel beargumenteren en aantonen dat er iets moet gebeuren, maar het gaat nog niet snel genoeg. Ik denk dat een harde reset volgt. Ik ben kritisch. Niet alleen nu hier, maar ook richting mijn klanten. Er is actie nodig.
Michel: Ik herken de traagheid van systemen. Als mens ben ik niet tegen van alles, ik ben voor iets anders. Je kunt blijven overtuigen, maar er is een fundamentele verandering nodig. Urgentie wordt gewoonweg anders beleefd. Kijk, als ondernemer ben je van nature ongeduldig. Ik ben een groot voorstander van democratie, maar niet in het bedrijfsleven.
Mantijn van Leeuwen is groot voorstander van een carbonbudget. Hiermee verandert het systeem en denken in de bouw. Een budget per vierkante meter gebouw zorgt er voor dat je in projecten vroegtijdig keuzes moet maken en dat alles wordt meegerekend. Ook materialen, die juist van grote invloed zijn.
Hoe gaan jullie bereiken wat je voor ogen hebt?
Michel: Ik denk dat er veel kan, zeker in technisch opzicht. Voor een systeemverandering moet je echter verder denken. Hoe we nu bouwen is letterlijk in beton gegoten, solide en stevig. Een mooie uitspraak is dat als je vrede wilt, je een systeem moet bouwen dat minimaal even sterk is als de systemen die zorgen voor oorlogen. Dat geldt ook voor deze transitie. Het gaat niet om individuele successen. We moeten bouwen aan een systeem dat het lineaire model kan verslaan. Dat is waar we met het team iedere dag mee bezig zijn. Dus ik geloof in een kritische massa: een kwart van de markt winnen en dan doorpakken. Die 25% gaat verder dan de ‘groene leiders’, want die hebben maar 5% van de markt.
Mantijn: Dit zijn keuzes die om lef vragen. Een carbonbudget op Europees niveau gaat echt zorgen voor verandering, maar dan moet je vervuiling durven te beprijzen. Tot nog toe is vervuiling gratis, dat kan natuurlijk niet. Ook hier geldt wat Michel zegt: het gaat niet in één keer, maar in stapjes. In de aankomende overbruggingsjaren zal het lastig zijn. Subsidies helpen je daarbij onvoldoende. Het is te traag en komt in de verkeerde maat en op de verkeerde plek: juist de markt moet het doen en de regels moeten anders. Pas het bouwbesluit aan, scherp de eisen voor het MPG aan.
“Ik ben niet tegen van alles, ik ben juist voor verandering”, aldus Michel Baars.
Met wie zou je morgen willen lunchen?
Mantijn: Ik heb samen met 2 anderen Hugo de Jong al een brief gestuurd, ik zou hem graag willen bewegen actie te ondernemen.
Michel kiest een hele andere benadering. ‘Ik denk dat Amalia een leider zonder ego is, iemand die boven partijen kan staan en kan verbinden. Bovendien een nieuwe generatie die anders kijkt en denkt. Je hebt de energie en urgentie nodig van een Deltaplan-aanpak, de flow dat iedereen meegaat en op scherp staat.’
Welke rol speelt voor jullie die nieuwe generatie leiders?
Michel vertelt over de jongste generatie. Zijn zoon van vijf die op de achterbank een gesprek met een klant of collega opvangt en nadien vraagt: ‘Papa, welke wedstrijd is dit?’. Zo realiseert Michel zich hoe gedreven hij aan de slag is, maar ook waarvóór hij strijdt. Het is letterlijk zijn toekomst waar hij zich hard voor maakt. Michel: ik zie het ook bij Janssen de Jong, de jongere generatie legt de lat gewoonweg hoger. En ze stellen hele kritische vragen, tot aan boardniveau aan toe. Het is goed dat Janssen de Jong het initiatief van Alma en Tom omarmt en verder brengt. Zo ontstaat beweging.’
Mantijn weet het nog niet zeker welke rol jongeren kunnen spelen, wél ziet hij dat intrinsieke motivatie het verschil kan maken. ‘Je hebt gezonde moed nodig en dan is dit het mooiste wat er is. Je zult het niet altijd als zodanig zien of markeren, maar achteraf zie je hoe prachtig je reis was.’ Lachend: ‘En tot die tijd zul je je ook vast irriteren aan traagheid’.
“Laat mij maar aan tafel met Hugo de Jonge om carbonbudgetten te bespreken”, aldus Mantijn van Leeuwen.
